Með mikla á­verka og mjög kaldur þegar hann fannst

Fimm eru ákærð í málinu, þar af þrír fyrir fyrir manndráp, frelsissviptingu og rán. Þessum þremenningunum er gefið að sök að hafa numið Hjörleif, mann á sjötugsaldri, á brott af heimili hans í Þorlákshöfn að kvöldi 10. mars síðastliðinn og beita hann margvíslegu ofbeldi með það að markmiði að hafa af honum fé. 

Hjörleifur fannst illa haldinn í Gufunesi morguninn eftir og lést skömmu síðar. Réttarmeinafræðingurinn lýsti fyrir dómi miklum áverkum á líkinu, bæði á höfði og andliti, og svo víðs vegar um búkinn og innvortis. Þeir virtust nýir, enginn markverður áverki hefði verið byrjaður að gróa. 

Aldrei kynnst neinum sem harkaði jafnmikið af sér

Hann taldi áverkana benda til þess að hinn látni hefði orðið fyrir árás. Bæði virtust munstur eftir skósóla á líkinu og áverkar eftir að því er virtust endurtekin högg með áhaldi eða hörðum hlut. 

Líkamshitinn 32 gráður á vettvangi 

Hann sagði dánarorsök Hjörleifs líklega hafa verið skaða á öndunarfærum hans, vegna áverka á brjósti og baki. Þá hefði hann orðið fyrir ofkælingu sem hefði ekki hjálpað til, og að minnsta kosti verið meðverkandi dánarorsök. Því hefur verið lýst að saborningarnir hafi skilið Hjörleif eftir í Gufunesi um kalda marsnótt. 

Réttarmeinafræðingurinn sagði aðra áverka hafa orðið til þess að hann átti erfitt með að færa sig, og í raun kyrrsett hann. Það hefði orðið til þess að hann gæti ekki bjargað sér sjálfur. Fram kom að líkamshiti hins látna hefði mælst 32 gráður á vettvangi, og hafi verið orðinn 35,7 gráður við komu á sjúkrahús. Eðlilegur líkamshiti er um 37 gráður. 

Hefði verið hægt að bjarga lífi hefði hann komist fyrr í læknishendur? 

Þá var hann spurður hvort mögulegt hefði verið að bjarga lífi Hjörleifs hefði hann komist í læknishendur, til að mynda á þeim tímapunkti sem sakborningarnir eru taldir hafa farið með hann í Gufunes. Hann sagði það ansi verðuga spurningu. Tíminn hefði ekki unnið með honum á þessum tímapunkti, bæði vegna áverkanna og þess kalda umhverfis sem hann var skilinn eftir í berskjaldaður. 

Hann sagði erfitt að segja um hvort hefði verið hægt að bjarga lífi Hjörleifs. En líklega hefði getað farið betur hefði hann verið staddur á bráðamóttökunni. 

Mögulega dreginn eftir malbiki og áhöldum beitt 

Karl Ingi Vilbergsson, sækjandi málsins, spurði hvort mögulegt væri að hann hefði verið dreginn eftir malbiki. Réttarmeinafræðingurinn sagði það „prýðiskenningu“. Ávarkarnir gæfu það alveg til kynna. 

Tilgangurinn að ná í „easy money“

Réttarmeinafræðingum var sýnd mynd af tjakki og felgulykli sem taldir eru hafa verið notaður við árásina, og sagði hann vel mögulegt að einhverjir áverkar hins látna hefðu komið til vegna hans. Það væri þó ekkert hægt að fullyrða um það. Stefán Karl Kristjánsson, verjandi Lúkasar Geirs Ingvarssonar eins sakbornings málsins, spurði réttarmeinafræðinginn hvort hann hefði getað dregið skýrari ályktanir hefði fengið ætluð áhöld í hendurnar og fengið að skoða og bera saman við áverkana. Hann sagði svo vera. 

Jafnframt spurði Stefán hvort áverkar á höfði hins látna hefðu getað valdið honum dauða, og hann sagði svo vera. Stefán minntist á að í ákærunni á hendur sakborningunum væri talað um hina banvænu áverka sem áverka á höfði. Þá spurði hann einnig út í meðferðina sem Hjörleifur fékk á bráðamóttökunni eftir að þangað var komið. Vitað hafi verið að Hjörleifur væri hjartveikur og hann fengið blóðþrýstingslyf. Spurningin laut að því hvort það hafi verið æskilegt. Réttarmeinafræðingurinn vildi að bráðalæknar myndu frekar svara fyrir það. Þegar hann hafi skoðað sjúkraskýrsluna hafi meðferðin litið eðlilega út, þó hann hafi sagst ekki hafa rýnt í hana sérstaklega. Þá sagði hann að mögulega hafi blóðþrýstingur Hjörleifs verið upp og niður á þeim tímapunkti, og notkunin því mögulega eðlileg.