Hræði­leg til­hugsun að hann vildi hafa kistu­lagningu heima hjá sér

Þá hafi hún hafi ekki fengið að hafa neitt um útför og kistulagningu móður sinnar að segja. Hún deilir með áhorfenum þessari erfiðu reynslu og kallar eftir breytingum.

Margrét er einkadóttir Ágústu Rutar Sigurgeirsdóttur sem lést á Krabbameinsdeild Landspítalans fyrir ríflega þremur árum. Sagan og átökin í kringum jarðneskar leifar Ágústu Rutar hefjast þegar hún lá banaleguna á Landspítalanum. Rætt var við hana í Íslandi í dag í gærkvöldi.

„Hún hafði verið veik lengi og það var fyrirséð hvað væri fram undan. Svona um það bil tveimur vikum áður en hún deyr fer maðurinn hennar að tala um jarðarförina hennar að það þurfi að ganga frá svo mörgu í kringum hana. Ég bregst við að við getum stofnað trello sett punkta þar inn því ég var ekki með hugann við. Hann brást ekki við því en heldur áfram að tala um ég bið um að hann sendi mér tölvupóst og við hugsum um þetta seinna svo fæ ég tölvupóst þar sem ég sé að hann er búinn að skipuleggja útförina hennar frá a-ö. Þar sem mamma lá banaleguna þá fékk mikið sjokk því áður þegar ég hafði minnst á útför við hana þá sagði hún ekki neitt og ýtti þessu frá sér en ég pakkaði þessu niður og hélt áfram að vera hjá henni,“ segir Margrét Hugrún Gústavsdóttir.

Móðir hennar fellur síðan frá 25. mars árið 2022.

„Þá heldur hann áfram að ýta á mig að sinna þessu sem kom fram í tölvupósti og ég átti að skrifa dánartilkynningu en þetta var alfarið hans verkefni.“

Margrét segir að eftir að hún hafi beðið makann um að hægja á ferlinu, því hún þyrfti meiri tíma, hafi öll samskipti farið út um þúfur. Hún hafi svo frétt stuttu að makinn hugðist halda kistulagningu heima hjá sér.

„Mér fannst þetta hræðilegt. Það væri hræðileg tilhugsun að hann vildi hafa kistulagningu endilega heima hjá sér. Sem sagt kistulagningu í heimahúsi og kallaði þetta húskveðju að gömlum sið. Sem þýðir að kistan var borin upp á aðra hæð í raðhúsi og farið með hana inn í stofu. Þar var hún látin standa. Mér skilst að hún hafi verið í opinni kistu inn í stofu og svo hafi bara verið boðið upp á veitingar inn í stofunni. Hvorki mig né dóttur minni langaði að taka þátt í athöfninni. Þannig að við fórum ekki.“

Í líkhúsi í þrjá mánuði

Margrét segist svo hafa komist að því að makinn hafði líka ákveðið að bíða með jarðarför móður hennar í þrjá mánuði, eða fram að afmælisdegi hennar þann 23. júní 2022.

„Mamma þurfti þá að eða líkið af henni var þá bara haft í líkhúsi í þrjá mánuði ástæðan snerist um einhverjar plöntur sem hann vildi hafa sem skreytingar í útförinni og ætlaði svo að hafa sem skreytingar í garðinum hjá sér á eftir. Þetta fékk ofsalega mikið á mig. Í sjálfu sér að maðurinn hafi einn og sér, maður sem hún giftist þegar hún var 55 ára gömul hún á engin börn með honum, að hann hafi skipulagt þetta allt saman eftir eigin höfði og algjörlega án samkenndar eða tillits til annara nánustu aðstandenda sem er ég einkadóttir konunnar og dóttir mín,“ segir Margrét sem ákvað í framhaldinu aða leita stuðnings hjá biskupi til að reyna að flýta fyrir útförinni og koma í veg fyrir óþarfa flutninga á kistunni inn á heimili mannsins. En var tjáð að miðað við lögin þá virtist við fyrstu sýn ekkert standa í lögum um hve lengi má geyma lík. Þá kom fram í svarinu að samkvæmt lögum virtist eiginmaðurinn hafa forræði yfir málinu.

Hér að ofan má sjá innslagið í heild sinni.