Pólitísk loforð Gísli Rafn Ólafsson skrifar 20. nóvember 2024 10:01 Kosningar snúast um loforð. Loforð um betra samfélag, aukna velferð, lægri skatta eða aukna þjónustu, nú eða að þykjast ætla að leggja beinharða peninga inn á bankabækir kjósenda.. En oftar en ekki reynast þessi loforð vera innantóm orð sem eru aðeins sett fram til að veiða atkvæði kjósenda. Þegar kjördagur er liðinn og kjörseðlarnir taldir, hverfa mörg þeirra loforða sem gefin voru í hita leiksins, ofan í skúffu þangað til að rykið er dustað af þeim í næstu kosningum. Þetta er þróun sem við verðum að stöðva ef við viljum endurheimta traust á stjórnmálum og tryggja að lýðræðið virki eins og til er ætlast. Það er ekki nýtt að stjórnmálamenn lofi meiru en þeir geta staðið við. En á tímum þar sem upplýsingaflæði er meira en nokkru sinni fyrr og kjósendur eru betur upplýstir, ætti að vera auðveldara að halda stjórnmálamönnum við efnið. Samt sjáum við enn dæmi um að frambjóðendur setja fram stórar yfirlýsingar og loforð sem þeir hafa lítinn sem engan ásetning um að uppfylla. Þetta veldur vonbrigðum hjá kjósendum og dregur úr trú á stjórnmálakerfinu. Krefjumst skýringa – og hugsum gagnrýnið Ein ástæðan er sú að oft eru afleiðingar þess að brjóta loforð litlar. Ábyrgð stjórnmálamanna er takmörkuð og kjósendur hafa stutt minni þegar kemur að því að rifja upp loforð síðustu kosninga. Þetta skapar umhverfi þar sem það er hvati til að lofa öllu milli himins og jarðar til að tryggja sér atkvæði, án þess að þurfa að standa við það seinna meir. Við þurfum að breyta þessari menningu. Það er nauðsynlegt að kjósendur séu meðvitaðir um þessi mynstur og krefjist meiri ábyrgðar. Við verðum að spyrja gagnrýninna spurninga, krefjast skýringa á því hvernig loforðin verði uppfyllt og fylgja því eftir þegar stjórnmálamenn standa ekki við stóru orðin. Með aukinni þátttöku í umræðunni og gagnrýninni hugsun getum við þrýst á um breytingar. Mikilvægi heiðarleika Stjórnmálamenn sem gefa innantóm loforð eru ekki aðeins að blekkja kjósendur, heldur einnig að grafa undan lýðræðinu sjálfu. Þegar fólk missir trú á stjórnmálum og telur að það skipti engu máli hver sé við völd, þá dregur það úr þátttöku í kosningum og lýðræðislegum ferlum. Þetta opnar dyrnar fyrir öfgafullar raddir og gerir samfélagið berskjaldaðra fyrir óstöðugleika. Við þurfum frambjóðendur sem eru heiðarlegir, sem tala skýrt um það sem þeir vilja gera og hvernig þeir ætla að gera það. Fólk sem er tilbúið að taka ábyrgð og standa við orð sín. Þetta er ekki aðeins spurning um siðferði, heldur einnig um virðingu fyrir kjósendum og lýðræðislegum ferlum. Það er einnig mikilvægt að við sem kjósendur verðum raunsæ. Við þurfum að átta okkur á því að enginn stjórnmálamaður getur leyst öll vandamál samfélagsins á einni nóttu. Þegar loforð eru of góð til að vera sönn, þá eru þau líklega einmitt það. Með því að vera meðvituð um þetta getum við forðast að falla fyrir innantómum loforðum og í staðinn stutt við þau sem eru raunhæf og heiðarleg. Ábyrgð fjölmiðla og stjórnmálamanna Fjölmiðlar gegna hér lykilhlutverki. Með ábyrgri og gagnrýnni umfjöllun geta þeir varpað ljósi á loforð stjórnmálamanna, greint hvort þau séu raunhæf og fylgst með því hvort þau séu uppfyllt. Með því að veita almenningi réttar upplýsingar eykst möguleikinn á upplýstri umræðu og ákvörðunum. Einnig þarf að styrkja reglur og ferla sem auka ábyrgð stjórnmálamanna. Til dæmis mætti setja á laggirnar kerfi þar sem frambjóðendur þurfa að gera grein fyrir því hvernig þeir ætla að fjármagna og framkvæma stefnumál sín. Með skýrari ramma getum við dregið úr líkum á innantómum loforðum og aukið trúverðugleika stjórnmálanna. En að lokum er þetta spurning um gildi og viðhorf. Við þurfum að hvetja til stjórnmálamenningar þar sem heiðarleiki, ábyrgð og virðing eru í fyrirrúmi. Þar sem frambjóðendur líta á það sem skyldu sína að þjóna almenningi og vinna í hans þágu, fremur en að persónulegum ávinningi eða völdum. Látum ekki gabba okkur Það er ekki auðvelt að breyta rótgróinni menningu, en það er nauðsynlegt. Með sameiginlegu átaki kjósenda, fjölmiðla og stjórnmálamanna getum við byggt upp betra kerfi. Kerfi þar sem loforð eru gefin af ábyrgð og staðið er við þau. Þar sem traust er ekki orðin tóm, heldur raunverulegur grunnur samskipta milli kjósenda og kjörinna fulltrúa. Við höfum öll hlutverki að gegna í þessu. Með því að vera vakandi, krefjast ábyrgðar og styðja við þau sem sýna heiðarleika og ábyrgð í störfum sínum, getum við haft raunveruleg áhrif. Lýðræðið er lifandi ferli sem krefst þátttöku okkar allra. Það er kominn tími til að við segjum skilið við innantóm loforð og tökum höndum saman um að byggja upp traust og ábyrgð í stjórnmálum. Með því að velja frambjóðendur sem berjast fyrir fólkið, sem setja hagsmuni heildarinnar ofar eigin hagsmunum, getum við tryggt betri framtíð fyrir okkur öll. Nú er tími til að taka af skarið og gera það sem þarf til að breyta stjórnmálamenningunni til hins betra. Við eigum það skilið og komandi kynslóðir munu þakka okkur fyrir. Kjósum öðruvísi fyrir næstu kosningar – kjósum Pírata. Höfundur er þingmaður Pírata og skipar 2. sætið á lista Pírata í Suðvesturkjördæmi.. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gísli Rafn Ólafsson Skoðun: Alþingiskosningar 2024 Píratar Mest lesið Skattaferðalandið Ísland Björn Ragnarsson Skoðun Öryggisgæslu í Mjódd, núna, takk fyrir! Helgi Áss Grétarsson Skoðun Lýðræði eða hópeinelti? Margrét Pétursdóttir,Þórarinn Haraldsson,Þórdís Guðjónsdóttir,Sigurveig Benediktsdóttir Skoðun Erum við ennþá hrædd við Davíð Oddsson? Magnús Árni Skjöld Magnússon Skoðun Ríkisstjórnin ræðst gegn launafólki og atvinnulausum Finnbjörn A. Hermannson Skoðun Saman getum við komið í veg fyrir slag Alma D. Möller Skoðun Eru álverin á Íslandi útlensk? Guðríður Eldey Arnardóttir Skoðun Einkavæðing orkunnar, skattasniðganga og lífeyrissjóðir Ögmundur Jónasson Skoðun Svar til stjórnunarlegs ábyrgðarmanns frá Keflavík Soffía Sigurðardóttir Skoðun Skjáheimsókn getur dimmu í dagsljós breytt Auður Guðmundsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Hugsanlega löglegt, en siðlaust og grimmt — af hundsráni í GOGG Kristinn Ka. Nína Sigríðarson skrifar Skoðun Þjóðkirkjan engu svarar – hylur sig í fræðilegri þoku Hilmar Kristinsson skrifar Skoðun Borgarstefna kallar á aðgerðir og fjármagn Ásthildur Sturludóttir skrifar Skoðun Skjáheimsókn getur dimmu í dagsljós breytt Auður Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Eru álverin á Íslandi útlensk? Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Öryggisgæslu í Mjódd, núna, takk fyrir! Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Erum við ennþá hrædd við Davíð Oddsson? Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Saman getum við komið í veg fyrir slag Alma D. Möller skrifar Skoðun Lýðræði eða hópeinelti? Margrét Pétursdóttir,Þórarinn Haraldsson,Þórdís Guðjónsdóttir,Sigurveig Benediktsdóttir skrifar Skoðun Blóðtaka er ekki landbúnaður Guðrún Scheving Thorsteinsson,Rósa Líf Darradóttir skrifar Skoðun Svar til stjórnunarlegs ábyrgðarmanns frá Keflavík Soffía Sigurðardóttir skrifar Skoðun Ríkisstjórnin ræðst gegn launafólki og atvinnulausum Finnbjörn A. Hermannson skrifar Skoðun 764/O9A: Kannt þú að vernda barnið á netinu? Anna Bergþórsdóttir skrifar Skoðun Opinberir starfsmenn kjósa síður áminningarskyldu Ísak Einar Rúnarsson skrifar Skoðun Einkavæðing orkunnar, skattasniðganga og lífeyrissjóðir Ögmundur Jónasson skrifar Skoðun Er gervigreindarprestur trúlaus eða trúaður? Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Skattaferðalandið Ísland Björn Ragnarsson skrifar Skoðun Til hamingju Víkingur Heiðar! Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Sjálfbærni með í för – Vegagerðin stígur skref í átt að loftslagsvænni framkvæmdum Hólmfríður Bjarnadóttir skrifar Skoðun Þegar krónur skipta meira máli en velferð barna: Ástæður þess að enginn bauð í skólamáltíðir í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Líf eftir afplánun – þegar stuðningur gerir frelsið raunverulegt Steinunn Ósk Óskarsdóttir skrifar Skoðun Á hvorum endanum viljum við byrja að skera af? Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Þegar krónur skipta meira máli en velferð barna Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Bakslag í opinberri þróunarsamvinnu Gunnar Salvarsson skrifar Skoðun Fyrirmyndar forvarnarstefna í Mosfellsbæ Kjartan Helgi Ólafsson skrifar Skoðun Hvernig léttum við daglega lífið þitt? Einar Geir Þorsteinsson skrifar Skoðun Kína mun ekki bjarga Vesturlöndum að þessu sinni Sæþór Randalsson skrifar Skoðun Er þetta virkilega svarið frá Þjóðkirkjunni? – þegar barn þarf að flýja úr helgidóm Hilmar Kristinsson skrifar Skoðun Átta mýtur klesstar inn í raunveruleikann - hvað er satt og hvað er logið um gervigreindina? Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Glerbrotin í ryksugupokanum Kristín Kolbrún Waage Kolbeinsdóttir skrifar Sjá meira
Kosningar snúast um loforð. Loforð um betra samfélag, aukna velferð, lægri skatta eða aukna þjónustu, nú eða að þykjast ætla að leggja beinharða peninga inn á bankabækir kjósenda.. En oftar en ekki reynast þessi loforð vera innantóm orð sem eru aðeins sett fram til að veiða atkvæði kjósenda. Þegar kjördagur er liðinn og kjörseðlarnir taldir, hverfa mörg þeirra loforða sem gefin voru í hita leiksins, ofan í skúffu þangað til að rykið er dustað af þeim í næstu kosningum. Þetta er þróun sem við verðum að stöðva ef við viljum endurheimta traust á stjórnmálum og tryggja að lýðræðið virki eins og til er ætlast. Það er ekki nýtt að stjórnmálamenn lofi meiru en þeir geta staðið við. En á tímum þar sem upplýsingaflæði er meira en nokkru sinni fyrr og kjósendur eru betur upplýstir, ætti að vera auðveldara að halda stjórnmálamönnum við efnið. Samt sjáum við enn dæmi um að frambjóðendur setja fram stórar yfirlýsingar og loforð sem þeir hafa lítinn sem engan ásetning um að uppfylla. Þetta veldur vonbrigðum hjá kjósendum og dregur úr trú á stjórnmálakerfinu. Krefjumst skýringa – og hugsum gagnrýnið Ein ástæðan er sú að oft eru afleiðingar þess að brjóta loforð litlar. Ábyrgð stjórnmálamanna er takmörkuð og kjósendur hafa stutt minni þegar kemur að því að rifja upp loforð síðustu kosninga. Þetta skapar umhverfi þar sem það er hvati til að lofa öllu milli himins og jarðar til að tryggja sér atkvæði, án þess að þurfa að standa við það seinna meir. Við þurfum að breyta þessari menningu. Það er nauðsynlegt að kjósendur séu meðvitaðir um þessi mynstur og krefjist meiri ábyrgðar. Við verðum að spyrja gagnrýninna spurninga, krefjast skýringa á því hvernig loforðin verði uppfyllt og fylgja því eftir þegar stjórnmálamenn standa ekki við stóru orðin. Með aukinni þátttöku í umræðunni og gagnrýninni hugsun getum við þrýst á um breytingar. Mikilvægi heiðarleika Stjórnmálamenn sem gefa innantóm loforð eru ekki aðeins að blekkja kjósendur, heldur einnig að grafa undan lýðræðinu sjálfu. Þegar fólk missir trú á stjórnmálum og telur að það skipti engu máli hver sé við völd, þá dregur það úr þátttöku í kosningum og lýðræðislegum ferlum. Þetta opnar dyrnar fyrir öfgafullar raddir og gerir samfélagið berskjaldaðra fyrir óstöðugleika. Við þurfum frambjóðendur sem eru heiðarlegir, sem tala skýrt um það sem þeir vilja gera og hvernig þeir ætla að gera það. Fólk sem er tilbúið að taka ábyrgð og standa við orð sín. Þetta er ekki aðeins spurning um siðferði, heldur einnig um virðingu fyrir kjósendum og lýðræðislegum ferlum. Það er einnig mikilvægt að við sem kjósendur verðum raunsæ. Við þurfum að átta okkur á því að enginn stjórnmálamaður getur leyst öll vandamál samfélagsins á einni nóttu. Þegar loforð eru of góð til að vera sönn, þá eru þau líklega einmitt það. Með því að vera meðvituð um þetta getum við forðast að falla fyrir innantómum loforðum og í staðinn stutt við þau sem eru raunhæf og heiðarleg. Ábyrgð fjölmiðla og stjórnmálamanna Fjölmiðlar gegna hér lykilhlutverki. Með ábyrgri og gagnrýnni umfjöllun geta þeir varpað ljósi á loforð stjórnmálamanna, greint hvort þau séu raunhæf og fylgst með því hvort þau séu uppfyllt. Með því að veita almenningi réttar upplýsingar eykst möguleikinn á upplýstri umræðu og ákvörðunum. Einnig þarf að styrkja reglur og ferla sem auka ábyrgð stjórnmálamanna. Til dæmis mætti setja á laggirnar kerfi þar sem frambjóðendur þurfa að gera grein fyrir því hvernig þeir ætla að fjármagna og framkvæma stefnumál sín. Með skýrari ramma getum við dregið úr líkum á innantómum loforðum og aukið trúverðugleika stjórnmálanna. En að lokum er þetta spurning um gildi og viðhorf. Við þurfum að hvetja til stjórnmálamenningar þar sem heiðarleiki, ábyrgð og virðing eru í fyrirrúmi. Þar sem frambjóðendur líta á það sem skyldu sína að þjóna almenningi og vinna í hans þágu, fremur en að persónulegum ávinningi eða völdum. Látum ekki gabba okkur Það er ekki auðvelt að breyta rótgróinni menningu, en það er nauðsynlegt. Með sameiginlegu átaki kjósenda, fjölmiðla og stjórnmálamanna getum við byggt upp betra kerfi. Kerfi þar sem loforð eru gefin af ábyrgð og staðið er við þau. Þar sem traust er ekki orðin tóm, heldur raunverulegur grunnur samskipta milli kjósenda og kjörinna fulltrúa. Við höfum öll hlutverki að gegna í þessu. Með því að vera vakandi, krefjast ábyrgðar og styðja við þau sem sýna heiðarleika og ábyrgð í störfum sínum, getum við haft raunveruleg áhrif. Lýðræðið er lifandi ferli sem krefst þátttöku okkar allra. Það er kominn tími til að við segjum skilið við innantóm loforð og tökum höndum saman um að byggja upp traust og ábyrgð í stjórnmálum. Með því að velja frambjóðendur sem berjast fyrir fólkið, sem setja hagsmuni heildarinnar ofar eigin hagsmunum, getum við tryggt betri framtíð fyrir okkur öll. Nú er tími til að taka af skarið og gera það sem þarf til að breyta stjórnmálamenningunni til hins betra. Við eigum það skilið og komandi kynslóðir munu þakka okkur fyrir. Kjósum öðruvísi fyrir næstu kosningar – kjósum Pírata. Höfundur er þingmaður Pírata og skipar 2. sætið á lista Pírata í Suðvesturkjördæmi..
Lýðræði eða hópeinelti? Margrét Pétursdóttir,Þórarinn Haraldsson,Þórdís Guðjónsdóttir,Sigurveig Benediktsdóttir Skoðun
Skoðun Hugsanlega löglegt, en siðlaust og grimmt — af hundsráni í GOGG Kristinn Ka. Nína Sigríðarson skrifar
Skoðun Lýðræði eða hópeinelti? Margrét Pétursdóttir,Þórarinn Haraldsson,Þórdís Guðjónsdóttir,Sigurveig Benediktsdóttir skrifar
Skoðun Sjálfbærni með í för – Vegagerðin stígur skref í átt að loftslagsvænni framkvæmdum Hólmfríður Bjarnadóttir skrifar
Skoðun Þegar krónur skipta meira máli en velferð barna: Ástæður þess að enginn bauð í skólamáltíðir í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson skrifar
Skoðun Líf eftir afplánun – þegar stuðningur gerir frelsið raunverulegt Steinunn Ósk Óskarsdóttir skrifar
Skoðun Er þetta virkilega svarið frá Þjóðkirkjunni? – þegar barn þarf að flýja úr helgidóm Hilmar Kristinsson skrifar
Skoðun Átta mýtur klesstar inn í raunveruleikann - hvað er satt og hvað er logið um gervigreindina? Sigvaldi Einarsson skrifar
Lýðræði eða hópeinelti? Margrét Pétursdóttir,Þórarinn Haraldsson,Þórdís Guðjónsdóttir,Sigurveig Benediktsdóttir Skoðun