Einn flottasti kómíker allra tíma genginn

Leikarinn, leikstjórinn og höfundurinn, hinn welski Terry Jones (1942-2020), andaðist í vikunni, 77 ára gamall. Hann er einkum þekktur fyrir að vera hluti hins breska grínteymis Monty Python sem stóð að gerð sjónvarpsþátta og kvikmynda uppúr miðri síðustu öld. Jones hlaut sérstök heiðursverlaun BAFTA fyrir ævistarfið árið 2016; einstakt framlag til kvikmynda og sjónvarpsþáttagerðar. Fyrir utan kómíkina lagði hann á seinni árum áherslu á sagnfræði fyrir sjónvarp.

Vart ætti að þurfa að fjölyrða um gríðarleg áhrif Monty Python á glens og gaman; húmor í sinni víðustu mynd þar með hugsunarhátt allan og ná þau áhrif um heim allan. Meðal annars hingað til Íslands.

Varð kjaftstopp andspænis átrúnaðargoði sínu

Kollegi Jones, Karl Ágúst Úlfsson, minnist hans á sinni Facebooksíðu með eftirfarandi orðum.

„Terry Jones var sá eini í Monty Python genginu sem ég hitti og tók í höndina á. Mér þótti hann þá og þykir enn einhver flottasti kómíker allra tíma, leikari, höfundur, sagnfræðingur og leikstjóri bestu gamanmyndar sem mannsandinn hefur af sér getið, Life of Brian.

Við skiptumst ekki á mörgum orðum - líklega var ég nánast kjaftstopp að standa andspænis þessum snillingi og aðdáunargoði unglingsáranna - og enn í dag eru mér að detta í hug spurningar sem ég hefði viljað spyrja hann. Til dæmis þessi: Nú þegar þú gengur inn í eilífðina, hvor heldurðu að taki á móti þér, Jesús eða Brian? Hvíldu í friði, kæri Terry, og hafðu þökk fyrir hláturinn og allt annað sem þú gafst okkur sem horfðum.“

Ef þetta er ekki skilgreining á elliglöpum …

Félagi Jones og samstarfsmaður til áratuga, Sir Mikael Palin, ræddi við BBC um Terry Jones. Hann segir að það sem einkum hafi einkennt Jones hafi verið ákefð og skapandi ástríða. Terry Jones þjáðist síðustu ár ævi sinnar af elliglöpum.

Palin segist hafa heimsótt hann reglulega allt undir það síðasta og meðal annars lesið upp fyrir hann úr Dr Fegg´s Encyclopaedia of All World Knows, bók sem þeir skrifuðu saman. En, Jones var þá að miklu leyti horfinn inn í sinn hugarheim. Palin las brot úr bókinni og heyrði þá í fyrsta skipti í langan tíma alvöru hlátur, það kumraði í Terry.

Atriði úr sjónvarpsþáttum Monty Python, sem ullu straumhvörfum í allri gerð gríns.



Palin segir þetta hafa verði einstaklega uppörvandi og kannski best af öllu var að Terry hló bara að þeim bútum sem hann sjálfur hafði skrifað. „Ef þetta er ekki skilgreining á elliglöpum, þá veit ég ekki hvað það er.“

Þegar Terry komst ekki inn á Kaffibarinn Balta til mikillar hrellingar

Grímur Atlason segir skemmtilega sögu af Terry Jones á sinni Faceboosíðu en í leikinn blandast ekki minni menn en sjálfur allsherjargoði og Baltasar Kormákur.

„Eftirfarandi saga er sögð eins og ég heyrði hana og minni mitt hefur leikið mig. Terry Jones kom eitt sinn til Íslands og fór út að borða með vini sínum Hilmari Erni allsherjargoða og tónskáldi.

Eftir matinn var farið út á lífið og stefnt á Kaffibarinn (í það minnsta 20 ár síðan) sem þá var heitur eins og í dag. Að vanda var þarna löng röð og erfitt að komast inn nema maður væri eitthvað. Eftir að hvert barnið hafði gengið framhjá þeim félögum rakleiðis inn spurðu þeir félagar hvort ekki væri hægt að komast inn.

„Það er fullt kallar mínir - þið þurfið bara að bíða.“

Þessi söngur Terry Jones var að einhverju leyti á undan sinni samtíð.



Þeir gengu þá í burtu og rákust á Baltasar Kormák sem þá var eigandi Kaffibarsins. Hann var eins og margir aðdáandi Terry og vildi allt fyrir hann gera en varð heldur lúpulegur þegar hann heyrði að Terry Jones og Hilmar Örn væru ekki nægjanlega þekktir fyrir Kaffibarinn. Góð saga. Hvíl í friði þú mikli meistari.“

Terry Jones í róló á Íslandi

Ýmsir minnast Terry Jones á samfélagsmiðlum og þeirra á meðal er alþingismaðurinn og rithöfundurinn Guðmundur Andri Thorsson en hann gerðist svo frægur að hitta manninn.

„Terry Jones var eina frægðarmennið sem ég hef hitt á ævinni, svo ég muni. Það var í matarboði hjá nágrönnum okkar og vinum Rögnu og Hilmari Erni, en þeir Terry og HÖH voru aldavinir. Ánægjulegur maður. Þetta var á fögru sumarkvöldi og einhvern tímann seint um kvöldið fórum við öll út á róló við hliðina á húsinu, stelpurnar okkar sem þá voru litlar og fullorðna fólkið, og nutum kvöldsólarinnar og kyrrðarinnar og lékum okkur að því að láta okkur rúlla niður litla grasbrekku sem þarna var – mest þó hann og stelpurnar, aftur og aftur, og það var eins og hann hefði ekki gert neitt jafn skemmtilegt árum saman ...“