Krækt í Kvennaskólapíu 21. mars 2007 00:01 Þegar ég var krakki voru sýndar afar óhugnanlegar myndir um skaðsemi reykinga í niðurgröfnum bíósal Álftamýrarskóla þar sem fólk, hægfara sem hemúlar, dró á eftir sér súrefniskúta á milli þess sem það var ambúterað. Ég vissi að hvorugt myndi auðvelda mér lífið og lét því sígaretturnar eiga sig. Oft hef ég hugsað til þess hvað það hefði verið gott ef ég hefði fengið að sjá jafnsláandi myndir um skaðsemi ótæpilegrar sykurneyslu, myndir þar sem fólk hvolfir úr gosbaukunum upp í ginið á sér þar til tennurnar leysast upp í sykri og sýru. Þá hefði mér ef til vill líka tekist að halda mér frá þessu svarta pissi kapítalismans, eins og kókið var kallað í danska kollegíinu mínu hér um árið. Nú er sífellt verið að setja sykurlausa kóladrykki á markaðinn sem eiga að bragðast alveg eins og fyrirmyndirnar. Sá nýjasti heitir Coke Zero. Nokkuð hefur verið fjallað um markaðssetninguna á honum í blöðum að undanförnu en hann er kynntur í netmiðlum og sjónvarpi með setningum eins og þessum: „Af hverju ekki flott pía og Zero púddluhundur?", „Af hverju ekki brjóstahaldari með Zero smellum?" og „Af hverju ekki einkaþjálfari og Zero brúnkukrem?" Þessi atriði eiga illa við íslenskan veruleika, enda er herferðin byggð á annarri útlenskri. Enn virðist að minnsta kosti langt í að púddluhundurinn verði jafnalgengur hjá ungu fólki og kúlulampinn var hjá kynslóðinni minni. Þá sjaldan smáhundar verða á vegi mínum teyma þeir oftast konur sem virðast hafa aldur til að hafa fengið skatthol úr Trésmiðjunni Víði í fermingargjöf. Hugmyndaheimur Coke Zero auglýsinganna á mun frekar við krakkana í O.C., þáttunum á SkjáEinum, en þá sem nú byggja Ísafjörð, Egilsstaði og Árbæ. Bandaríkjamenn líka hafa lagt mörg kvikmyndaatriði undir klaufaskap stráksins sem ekki getur losað brjóstahaldarann af stelpunni og það er einmitt vegna þess á þeim eru EKKI smellur, heldur krækjur. Smellur væru nefnilega afskaplega einfalt fyrirkomulag. Þær eru í raun næsta skref við franskan rennilás. Ég efast líka um að orðið „pía" sé ungu fólki enn jafntamt á tungu og hjá Ríótríóinu hér í den. Vandræðagangurinn í markaðsherferð Vífilsfells með Coke Zero er aftur á móti algjörlega í stíl við drykkinn sjálfan. Hann bragðast nefnilega eins og gamla Spur-ið. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gerður Kristný Mest lesið Halldór 20.12.2025 Halldór Samtöl við þá sem hurfu of fljótt Sigurður Árni Reynisson Skoðun Rokk í boði Ríkisins - möguleg tímaskekkja Stefán Ernir Valmundarson Skoðun Orkuskiptin sem engu máli skiptu Jean-Rémi Chareyre Skoðun Staðreyndir um móttöku flóttafólks í Hafnarfirði Margrét Vala Marteinsdóttir Skoðun Þetta varð í alvöru að lögum! Snorri Másson Skoðun Flugvöllurinn í Reykjavík - fyrir landið allt Einar Sveinbjörn Guðmundsson Skoðun Borgar það sig að panta mat á netinu? Jóhann Már Helgason Skoðun „Rússland hefur hins vegar ráðist inn í 19 ríki“ Einar Ólafsson Skoðun Gamla fólkið okkar býr við óöryggi – kerfið okkar er að bregðast Valný Óttarsdóttir Skoðun
Þegar ég var krakki voru sýndar afar óhugnanlegar myndir um skaðsemi reykinga í niðurgröfnum bíósal Álftamýrarskóla þar sem fólk, hægfara sem hemúlar, dró á eftir sér súrefniskúta á milli þess sem það var ambúterað. Ég vissi að hvorugt myndi auðvelda mér lífið og lét því sígaretturnar eiga sig. Oft hef ég hugsað til þess hvað það hefði verið gott ef ég hefði fengið að sjá jafnsláandi myndir um skaðsemi ótæpilegrar sykurneyslu, myndir þar sem fólk hvolfir úr gosbaukunum upp í ginið á sér þar til tennurnar leysast upp í sykri og sýru. Þá hefði mér ef til vill líka tekist að halda mér frá þessu svarta pissi kapítalismans, eins og kókið var kallað í danska kollegíinu mínu hér um árið. Nú er sífellt verið að setja sykurlausa kóladrykki á markaðinn sem eiga að bragðast alveg eins og fyrirmyndirnar. Sá nýjasti heitir Coke Zero. Nokkuð hefur verið fjallað um markaðssetninguna á honum í blöðum að undanförnu en hann er kynntur í netmiðlum og sjónvarpi með setningum eins og þessum: „Af hverju ekki flott pía og Zero púddluhundur?", „Af hverju ekki brjóstahaldari með Zero smellum?" og „Af hverju ekki einkaþjálfari og Zero brúnkukrem?" Þessi atriði eiga illa við íslenskan veruleika, enda er herferðin byggð á annarri útlenskri. Enn virðist að minnsta kosti langt í að púddluhundurinn verði jafnalgengur hjá ungu fólki og kúlulampinn var hjá kynslóðinni minni. Þá sjaldan smáhundar verða á vegi mínum teyma þeir oftast konur sem virðast hafa aldur til að hafa fengið skatthol úr Trésmiðjunni Víði í fermingargjöf. Hugmyndaheimur Coke Zero auglýsinganna á mun frekar við krakkana í O.C., þáttunum á SkjáEinum, en þá sem nú byggja Ísafjörð, Egilsstaði og Árbæ. Bandaríkjamenn líka hafa lagt mörg kvikmyndaatriði undir klaufaskap stráksins sem ekki getur losað brjóstahaldarann af stelpunni og það er einmitt vegna þess á þeim eru EKKI smellur, heldur krækjur. Smellur væru nefnilega afskaplega einfalt fyrirkomulag. Þær eru í raun næsta skref við franskan rennilás. Ég efast líka um að orðið „pía" sé ungu fólki enn jafntamt á tungu og hjá Ríótríóinu hér í den. Vandræðagangurinn í markaðsherferð Vífilsfells með Coke Zero er aftur á móti algjörlega í stíl við drykkinn sjálfan. Hann bragðast nefnilega eins og gamla Spur-ið.