Bölið Guðmundur Steingrímsson. skrifar 14. júní 2008 06:00 Nú þegar ég er í útlöndum, á flandri - ekki nokkrum manni til gagns - tók ég upp á því í vikunni, eins og gengur og gerist, að hringja heim og leita frétta. Reyndar var ég orðinn nokkuð undrandi á því að hafa ekki fengið hringingu að heiman frá nokkrum manni, eftir ríflega 10 daga ferðalag. Hefðin er nefnilega, svona að sumarlagi, að allir Íslendingar fái tiltekið símtal að heiman - þegar þeir eru í útlöndum - hvers markmið er aðeins eitt: Að spyrja hvernig veðrið er í útlöndum og koma því svo á framfæri, lymskulega en hnitmiðað, að veðrið sé mjög gott heima. Eftir voleiðis símtöl er það án efa von - ómeðvituð eða meðvituð - þeirra sem heima sitja að flandursfólkið fái sektarkennd. Hvaða vitleysa er það að æða svona til útlanda að sumarlagi, þegar sólin skín á Fróni, þá sjaldan? Þú ert að missa af sumrinu, góði. En hvað um það. Mér var semsagt farið að líða einkennilega þegar ég áttaði mig á því að ég hafði ekki fengið þetta símtal. Þannig að ég ákvað að hringja sjálfur heim. Og það var eins og mig grunaði. Það var ekki allt með felldu. "Hvað er að frétta hér spyrðu," sagði viðmælandi minn og andvarpaði. "Ekki nokkur skapaður hlutur. Menn eru bara vissari um það en áður að allt sé að fara til fjandans í efnahagsmálunum." Það var og. Þetta vissi ég auðvitað. Efnhagsmálin eru ofarlega á baugi. Væntanlega hefur það heldur ekki orðið til að minnka bölmóðinn að sjálfur Steve Jobs skyldi kynna útbreiðslu nýja 3G iPhone símans frá Apple með landakorti af heiminum, nú í vikunni, þar sem Ísland var ekki einu sinni á kortinu. Í huga þessa mikla uppfinningamanns erum við ekki til. Ó, bróðir! Hvert hefur orðið okkar starf? Í nokkrum samtölum við Bandaríkjamenn - en hér er allt að fara til fjandans líka - hef ég reynt að bera höfuðið hátt og haldið því fram að þessi efnahagsvandræði séu bara tímabundinn bylur sem Íslendingar muni standa af sér. Þeir muni bara leita sér menntunar rétt á meðan og koma svo fílefldir til baka. Sjálfsagt er margt til í því. En ég held samt að bölið fari okkur líka ágætlega. Að bölva er okkar leið í niðursveiflum. Þannig tökum við þetta. Andskotans djöfulsins. Svo gengur þetta yfir, þetta helvíti. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Guðmundur Steingrímsson Mest lesið Villtur lax eða villt græðgi – sveitin í skotlínu Jóhann Helgi Stefánsson Skoðun Aðför ríkisstjórnar Kristrúnar Frostadóttur að flóttafólki Hópur stjórnarkvenna í Solaris Skoðun Hanna Katrín og Co, koma til bjargar Björn Ólafsson Skoðun Reykjavíkurborg á flestar félagslegar íbúðir en Garðabær rekur lestina Heimir Már Pétursson Skoðun Sigrar og raunir íslenska hestsins Elín Íris Fanndal Skoðun Góðir grannar Landsvirkjunar og við hin Kjartan Ágústsson Skoðun Fyrst flúðu þau Reykjavíkurborg… Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Þegar innflutningurinn ræður ríkjum Anton Guðmundsson Skoðun Vladímír Pútín: Hvað er að marka hann? Steinar Björgvinsson Skoðun Hvað er að frétta af humrinum? Jónas Páll Jónasson Skoðun
Nú þegar ég er í útlöndum, á flandri - ekki nokkrum manni til gagns - tók ég upp á því í vikunni, eins og gengur og gerist, að hringja heim og leita frétta. Reyndar var ég orðinn nokkuð undrandi á því að hafa ekki fengið hringingu að heiman frá nokkrum manni, eftir ríflega 10 daga ferðalag. Hefðin er nefnilega, svona að sumarlagi, að allir Íslendingar fái tiltekið símtal að heiman - þegar þeir eru í útlöndum - hvers markmið er aðeins eitt: Að spyrja hvernig veðrið er í útlöndum og koma því svo á framfæri, lymskulega en hnitmiðað, að veðrið sé mjög gott heima. Eftir voleiðis símtöl er það án efa von - ómeðvituð eða meðvituð - þeirra sem heima sitja að flandursfólkið fái sektarkennd. Hvaða vitleysa er það að æða svona til útlanda að sumarlagi, þegar sólin skín á Fróni, þá sjaldan? Þú ert að missa af sumrinu, góði. En hvað um það. Mér var semsagt farið að líða einkennilega þegar ég áttaði mig á því að ég hafði ekki fengið þetta símtal. Þannig að ég ákvað að hringja sjálfur heim. Og það var eins og mig grunaði. Það var ekki allt með felldu. "Hvað er að frétta hér spyrðu," sagði viðmælandi minn og andvarpaði. "Ekki nokkur skapaður hlutur. Menn eru bara vissari um það en áður að allt sé að fara til fjandans í efnahagsmálunum." Það var og. Þetta vissi ég auðvitað. Efnhagsmálin eru ofarlega á baugi. Væntanlega hefur það heldur ekki orðið til að minnka bölmóðinn að sjálfur Steve Jobs skyldi kynna útbreiðslu nýja 3G iPhone símans frá Apple með landakorti af heiminum, nú í vikunni, þar sem Ísland var ekki einu sinni á kortinu. Í huga þessa mikla uppfinningamanns erum við ekki til. Ó, bróðir! Hvert hefur orðið okkar starf? Í nokkrum samtölum við Bandaríkjamenn - en hér er allt að fara til fjandans líka - hef ég reynt að bera höfuðið hátt og haldið því fram að þessi efnahagsvandræði séu bara tímabundinn bylur sem Íslendingar muni standa af sér. Þeir muni bara leita sér menntunar rétt á meðan og koma svo fílefldir til baka. Sjálfsagt er margt til í því. En ég held samt að bölið fari okkur líka ágætlega. Að bölva er okkar leið í niðursveiflum. Þannig tökum við þetta. Andskotans djöfulsins. Svo gengur þetta yfir, þetta helvíti.
Aðför ríkisstjórnar Kristrúnar Frostadóttur að flóttafólki Hópur stjórnarkvenna í Solaris Skoðun
Reykjavíkurborg á flestar félagslegar íbúðir en Garðabær rekur lestina Heimir Már Pétursson Skoðun
Aðför ríkisstjórnar Kristrúnar Frostadóttur að flóttafólki Hópur stjórnarkvenna í Solaris Skoðun
Reykjavíkurborg á flestar félagslegar íbúðir en Garðabær rekur lestina Heimir Már Pétursson Skoðun