Guðdómlegar tilviljanir réðu för

Aðalsteinn Ásberg Sigurðsson, rithöfundur og tónlistarmaður, fór í óvænta ævintýraferð á dögunum. "Einn daginn þegar ég kom heim var konan mín búin að kaupa ferð handa okkur til Krítar í eina viku. Hún vissi sem var að mig hefur alltaf langað til Grikklands og gaf mér ekki færi á að væflast neitt heldur ákvað þetta bara. Þegar til Krítar var komið vorum við á hóteli með sundlaug og fullt af túristum og þar sem ég er einfari í útlöndum var ég orðinn mjög þreyttur á samfélaginu við aðra túrista eftir sólarhring. Við tókum það því til bragðs að leigja bíl og keyra út í bláinn. Ég vissi svo sem ekkert hvað væri skemmtilegt að gera á Krít nema ég vissi af hinni fornu borg Knossos og langaði að skoða hana. Þegar við komum að Knossos var verið að loka og við urðum að snúa frá og finna okkur gististað. Þá sá ég útundan mér vegaskilti sem beindi fólki á safn um frægasta rtihöfund Krítverja, Nikos Kazantzakis, sem skrifaði meðal annars söguna um Grikkjann Zorba. Ég hugsaði strax að það væri gaman að skoða safn um hann. Við sváfum af nóttina, skoðuðum Knossos daginn eftir og keyrðum svo fáfarna vegarspotta á safnið um Kazantzakis. Á leiðinni til baka varð á leið okkar stór og mikil kirkja eða klaustur sem við vildum endilega skoða. Við hittum þar fyrir grískan rétttrúnaðarprest og gamla konu sem voru ógurlega glöð yfir áhuga okkar á kirkjunni þeirra.

Gamla konan gaf okkur veitingar og einstaklega fallega hnýtta krossa til að vernda okkur frá öllu illu. Þessi heimsókn vakti með okkur áhuga á kirkjum og klaustrum og við ákváðum að stoppa alls staðar þar sem við sáum klaustur merkt á kortið. Í leit að einu klaustrinu enduðum við uppi á einu hæsta fjalli Krítar, keyrðum þar til við komumst ekki lengra og gengum svo upp á topp eftir fornum göngustígum. Þarna fundum við alveg ótrúlega kirkju inni í fjallinu, yfirgefið klaustur byggt inn í helli. Þetta var toppurinn á ferðinni og það var við hæfi að hann skyldi vera á hátindi eyjarinnar. Það var eins og við hefðum verið leidd alla þessa leið til að skoða þessa einu kirkju. Því betur sem ég velti þessu fyrir mér sé ég að það var röð tilviljana sem leiddi okkur áfram, við þurftum aldrei að ákveða neitt. Ég hef aldrei áður lent í því að ráða ekki för heldur vera leiddur áfram af tilviljunum og kannski grísku guðunum..."